English
French
German
Italian
đđđđđđđ đ đđđđđđđđđđđđ đđđđ, đđđđđđÌ đđđđ FITORJA MBI VDEKJEN Klerit dhe popullit shpresĂ«tar Bij tĂ« shtrenjtĂ« nĂ« Zotin,
đđđđđđđ đ đđđđđđđđđđđđ đđđđ,
đđđđđđÌ đđđđ
FITORJA MBI VDEKJEN
Klerit dhe popullit shpresëtar
Bij të shtrenjtë në Zotin,
đ
Pashka Ă«shtĂ« pĂ«rkujtimi i Ngjalljes sĂ« Zotit Jisu Krisht dhe e vĂ«rteta themelore e besimit dhe e jetĂ«s sonĂ«. NĂ«se nuk do tĂ« kishte pasur Ngjallje, nĂ«se nuk do tĂ« ishte mundur vdekja, atĂ«herĂ« predikimi dhe besimi ynĂ« i krishterĂ« do tĂ« ishte i kotĂ« (I Kor. 15:14), thekson apostulli i madh, sepse vetĂ«m nĂ«pĂ«rmjet Ngjalljes sĂ« Zotit, natyra jonĂ« njerĂ«zore mori rĂ«ndĂ«sinĂ« dhe kuptimin e saj tĂ« vĂ«rtetĂ«. Fitorja e Tij mbi vdekjen Ă«shtĂ« njĂ« fitore universale, pĂ«r tĂ« gjitha kohĂ«rat dhe pĂ«r tĂ« gjithĂ« popujt, fitore me tĂ« cilĂ«n mund tĂ« gĂ«zohet çdo njeri. Ădo fitore tjetĂ«r nĂ« botĂ« ka krijuar ndarje dhe vazhdon tâi ndajĂ« njerĂ«zit nga njĂ«ri-tjetri. Kur njĂ« fiton, njĂ« tjetĂ«r humb. NjĂ«ri gĂ«zohet dhe tjetri hidhĂ«rohet. NdĂ«rsa nĂ« fitoren e Ngjalljes sĂ« Krishtit, duhet tĂ« gĂ«zohen tĂ« gjithĂ«, sepse mundet vdekja, armiku i pĂ«rbashkĂ«t i tĂ« gjithĂ« njerĂ«zve.
Këtë Pashkë ne nuk e kemi mes nesh Kryepiskopin tonë të dashur Anastas. Por zemrat tona ngushëllohen duke ditur se ai tani ndërmjetëson për ne pranë Zotit, sepse Perëndia nuk është Perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve (Mt. 22:32). Besojmë se vdekja nuk është fundi, por fillimi i një jete të re në Perëndinë. Në shpresofshim në Krishtin vetëm në këtë jetë, jemi më të mjerët e gjithë njerëzve (1 Kor.15:19).
Ngjallja e Krishtit na forcon dhe na jep të gjithëve besim, na jep jetë prej Jetës së Tij, një jetë e shenjtë, një jetë që mposht edhe vetë vdekjen, një jetë pa mbarim, ku pushteti tokësor i vdekjes nuk ka më fuqi. Kemi besim, dhe besimi ynë nuk është thjesht një emocion, apo vetëm dëshirë, por është një siguri e themeluar mbi shkëmbin, që është Krishti. Fryma dhe Fjala e Tij mbollën farën e jetës aty ku mbretëronte vdekja, përhapën dritën aty ku ishte errësira dhe dhanë gëzim kudo ku kishte frikë dhe trishtim. Ai kaloi nëpër varrezën njerëzore, duke përhapur lulet e përjetësisë.
đđ
Por, ne jemi të vetëdijshëm për vështirësitë e kësaj jete. Në botë ka padrejtësi dhe luftëra, varfëri dhe mundim, sëmundje dhe vdekje, që shpesh mund ta çojnë njeriun në dëshpërim. Egoizmi dhe lakmia i kanë helmuar dhe deformuar marrëdhëniet ndërmjet njerëzve, duke i tjetërsuar dhe duke i vetmuar nga njëri-tjetri. Largimi nga vlerat, nga dashuria, drejtësia, dhembshuria dhe, sidomos, nga prania Zotit në jetën tonë të përditshme, krijon një errësirë shpirtërore, duke e mjegulluar mendjen njerëzore dhe duke e çoroditur kuptimin e jetës. Errësira shpirtërore është pengesa më e madhe për të hyrë në jetën dhe çlirimin e vërtetë.
Por, sa mĂ« e madhe tĂ« jetĂ« errĂ«sira, aq mĂ« shumĂ« duhet drita. NĂ« kĂ«tĂ« ditĂ« tĂ« shenjtĂ«, tĂ« gjithĂ« jemi tĂ« ftuar tĂ« marrim pjesĂ« nĂ« kĂ«tĂ« gĂ«zim, sepse vetĂ«m duke e pĂ«rjetuar nĂ« jetĂ«n tonĂ« dritĂ«n çliruese tĂ« Ngjalljes, qenia jonĂ« mund tĂ« transformohet dhe tĂ« arrijĂ« dimensionin e saj tĂ« plotĂ«. Ne kemi sigurinĂ« se dashuria e Tij Ă«shtĂ« mĂ« e fortĂ« se urrejtja, jeta nĂ« TĂ«, mĂ« e fortĂ« se vdekja dhe se shpresa jonĂ« nĂ« Krishtin Ă«shtĂ« mĂ« e fortĂ« se dĂ«shpĂ«rimi. Ai Ă«shtĂ« shpresa jonĂ« dhe ata qĂ« shpresojnĂ« te Zoti, â thotĂ« Profeti Isaia, â do tĂ« ripĂ«rtĂ«rijnĂ« forcĂ«n e tyre. Ata do tĂ« fluturojnĂ« mbi krahĂ« si shqiponja; do tĂ« vrapojnĂ« dhe nuk do tĂ« lodhen, do tĂ« ecin dhe nuk do tĂ« ligĂ«shtohen (Is.40:31).
Nëse do të ndizet drita e ngjalljes në jetën tonë, atëherë edhe marrëdhëniet ndërnjerëzore do të ndriçohen. Ne jemi krijuar si qenie komunitare dhe jemi thirrur të jetojmë në bashkësi me njëri-tjetrin dhe ta ndihmojmë njëri-tjetrin, duke ruajtur dinjitetin e çdo personi njerëzor, sidomos të njerëzve në nevojë dhe në vështirësi. Sakrificat, ashtu si mjekimi, nuk janë të lehta, por janë të domosdoshme për shërimin tonë. Sepse, nëse nuk do të përjetojmë dhimbjen e kryqit, nuk do ta përjetojmë as gëzimin, jetën dhe dritën e Ngjalljes.
đđđ
Të dashur vëllezër dhe motra! Gjatë Pashkëve ne këndojmë: Vraponi dhe i shpallni botës se si u ngjall Zoti, duke shkatërruar vdekjen; Ai është Biri i Perëndisë, Shpëtimtari i racës njerëzore! Ndoshta sot, më shumë se kurrë, bota jonë ka nevojë për mesazhin e Pashkës, sepse Ngjallja nuk është thjesht një ngjarje e kaluar, por një përvojë e vazhdueshme për çdo kohë, për çdo brez dhe për çdo njeri, e cila jep shpresë, dritë dhe gëzim në jetën tonë dhe nuk na lejon të mbytemi në detin e hidhërimit. Pavarësisht se sa të vështira mund të jenë problemet tona, Ngjallja e Krishtit, na premton një të ardhme krejtësisht të ndryshme.
Ngjallja e Krishtit nuk Ă«shtĂ« njĂ« ngjarje dhe njĂ« kremtim qĂ« ka tĂ« bĂ«jĂ« vetĂ«m me AtĂ«, por edhe me ne, sepse Ai na bĂ«ri pjesĂ«tarĂ« tĂ« Ngjalljes sĂ« Tij, nĂ«pĂ«rmjet plotĂ«sisĂ« sĂ« natyrĂ«s sĂ« Tij njerĂ«zore. Ngjallja e Tij prek dhe transformon tĂ« gjithĂ« njerĂ«zit, duke i dhĂ«nĂ« ekzistencĂ«s sĂ« njeriut njĂ« jetĂ« tĂ« re dhe duke u bĂ«rĂ« treguesi i plotĂ«simit pĂ«rfundimtar tĂ« natyrĂ«s sonĂ« njerĂ«zore. Ai qĂ« sot u ngjall, â shkruan shĂ«n Grigor Theologu, â do tĂ« mĂ« pĂ«rtĂ«rijĂ« nĂ« shpirt dhe do tĂ« mĂ« veshĂ« me njeriun e ri. PĂ«r PashkĂ« jemi thirrur tĂ« pĂ«rqafojnĂ« njĂ«ri-tjetrin dhe, pĂ«r shkak tĂ« Ngjalljes jetĂ«dhĂ«nĂ«se tĂ« Krishtit, tĂ« falin njĂ«ri-tjetrin nĂ« çdo gjĂ«, qĂ« tĂ« mund tĂ« thĂ«rrasin me njĂ« zemĂ«r tĂ« pastĂ«r: Krishti u Ngjall!
Me dashuri në Zotin e Ngjallur,
â đđšđđ§đą
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë
